Nazwa forum

Karoxer

Administrator

Dołączył: 2017-01-15

Liczba postów: 35

Elf

Są jedną z najstarszych ras chodzących po Redoranie, a początki ich historii giną w mrokach dziejów. Jedno jest pewne, to one zbudowały pierwszą cywilizację na tych ziemiach i dały podwaliny dla rozwoju wszystkich innych ras, które uznać można za posiadające wolną wolę. Obecnie uchodzą za rasę niezwykle skrytą, wręcz tajemniczą. Z jednej strony, większość elfiego społeczeństwa nie wtrąca się w ludzie sprawy i wojny, żyją z dala od stolicy, ukryci w głuszach, czy na równinach. Z drugiej zaś strony, niemal wszyscy władcy Redoranu należeli i należą do tej rasy.

Zachowanie
Elfy charakteryzuje duma, która bardzo często przeradza się w poczucie wyższości nad innymi rasami. Arogancja i pogarda są ich nieodłącznymi kompanami. Zdarzają się oczywiście elfy, o nieco przyjemniejszych charakterach, ale zwykle są to osobniki, które wychowały się w wielkich miastach, wśród ludzi. Nie cieszą się oni zbytnim szacunkiem wśród swoich pobratymców. Z pozytywnych cech należy na pewno wymienić niezwykłą wręcz wrażliwość na szeroko pojęte piękno, stanowczość i umiejętność zaadoptowania się niemal wszędzie, choć tylko w towarzystwie członków własnej rasy, co odróżnia je od ludzi.

Wygląd
Elfy są dużo niższe od ludzi, ich budowa ciała jest drobna, a rysy niezwykle delikatne. Ich wygląd może być zaskakująco zróżnicowany, zależnie od tego, gdzie przez wieki żył dany szczep. Leśne elfy, które od wieków zamieszkiwały najgłębsze puszcze mają ciemniejszą karnację, ciemne oczy, a na ich głowach nie uświadczysz blondu. Wysokie elfy, niezwykle blade, wzrostem niemal ludziom dorównujące, emanują wręcz jasnością, jakby biła z nich magia, której władanie doprowadziły do perfekcji. Tak naprawdę nie wiadomo, ile rodzajów elfów występuje w Redoranie. Znakiem szczególnym tej rasy są lekko szpiczaste i wydłużone uszy oraz brak zarostu.

Kultura
Elficka kultura jest przeciwieństwem kultury wojny. Cenią one sobie spokój, a ich długowieczność pozwala im posiąść olbrzymią wiedzę. Nieraz zdarzyło się, iż jeden elf w ciągu swego życia odkrył więcej, niż kilka ludzkich pokoleń. Magia otoczona jest niezwykłą czcią i ściśle związana ze sztuką. Miast mieczem wojować, wolą przez dziesiątki lat wykuwać na owym mieczu przepiękne ornamenty i jest to doskonała alegoria elfickiej kultury. Szpiczastouche wychowane w ludzkich miastach często nie znają dorobku swych przodków i zostają pospolitymi złodziejaszkami, ze względu na swe naturalne predyspozycje.

Stosunek do innych ras
Jednym słowem - niechętny. Naprawdę szanują jedynie przedstawicieli własnej rasy, a i tutaj zdarzają się wyjątki. Największą niechęć żywią do nieokrzesanych krasnoludów, gdyż ci są ich idealnym przeciwieństwem. Nienawidzą wszelakich ras, które uznać można za złe z natury, a do ludzi, do których mają chyba stosunek najcieplejszy, odnoszą się po prostu obojętnie. Same też są bardziej podziwiane niż lubiane.

Zalety
- Długowieczność
- Niezwykła zwinność
- Wyostrzone zmysły wzroku i słuchu
- U wielu elfów objawiają się naturalne predyspozycje magiczne

Wady
- Słaba krzepa
- Podatność na zranienia, ze względu na budowę
- Nie potrafią się dostosować, gdy zostają odcięte od przedstawicieli swej rasy
- Przez swą długowieczność pojęcie pośpiechu jest im niemal obce
- Nadmierna pycha czasem sprawia, że pokładają nadmierną wiarę we własne umiejętności i nie doceniają swych przeciwników, czy też zagrożenia

Szczegóły:
Wiek: dożywają nawet pięciuset lat.
Wzrost: od stu pięćdziesięciu, do niemal stu siedemdziesięciu centymetrów.
Waga: niezwykle lekkie, sześćdziesiąt kilogramów do już górna granica.
Znaki szczególne: spiczaste uszy.